Weg met onverklaarbare spanning en onrust: voel je weer thuis in jezelf én je huis.

1. “Ik voel me thuis niet meer mezelf.”
   Je voelt je onrustig en gespannen zodra je thuis bent, alsof je de zware energie van de dag niet kunt afschudden. Je weet niet precies wat er mis is, maar je voelt het elke dag. Alsof je niet volledig kunt landen, niet echt kunt ademen. Je doet je best om je rust te vinden, maar er is altijd een sluimerend gevoel van onrust, frustratie of zwaarte. En ondertussen blijf je jezelf afvragen: “Ligt het aan mij?”
   
   
2. “Ik ben zó moe… op een manier die niet uit te leggen is.”
   Het is niet zomaar vermoeidheid. Het is leegte. Alles voelt als te veel. Je voelt je thuis lusteloos, je hebt geen energie. Zelfs simpele dingen voelen zwaar. Het is moeilijk iets gedaan te krijgen en je ergens toe te zetten in huis. Het is alsof je altijd “aan” staat, maar nergens meer van oplaadt.
   
   
3. “Mijn hoofd is vol. Mijn lijf ook.”
   Je denkt veel. Voelt veel. Slaapt slecht. Je lijf doet onrustig, je adem zit hoog, je merkt dat je gespannen bent, ook als je niets ‘doet’. Je hebt in huis vaak hoofdpijn. Je hebt moeite met ontspannen. Je kunt je rust niet vinden. Je voelt je overprikkelt, en toch blijf je doorgaan… want stoppen voelt ook niet als een optie.
   
   
4. “De sfeer in huis maakt me verdrietig of boos.”
   Je reageert sneller dan je wilt. Op je kinderen. Je partner. Je voelt irritatie of verdriet op onverwachte momenten. Iedereen zit niet lekker in zijn vel. Er is veel boosheid, frustratie en stress. En diep vanbinnen voel je: “Zo wil ik het niet. Maar ik weet niet hoe het anders moet.”
   
   
5. “Er klopt iets niet… en ik voel het, al kan ik het niet bewijzen.”
   Je voelt een bepaalde zwaarte, een koude plek, of zelfs een aanwezigheid in huis. En hoewel anderen het misschien ‘zweverig’ noemen, liegt jouw gevoel niet. Je bent niet de eerste die dit ervaart. Ergens in jou fluistert een stemmetje: “Het is tijd om hier iets mee te doen.”

Omdat dan de sfeer in huis dan zwaar blijft, waardoor de verbinding met jezelf en in je gezin verslechtert en de spanning alleen maar toeneemt.

• Je raakt steeds verder verwijderd van jezelf
• Je gezin blijft vastzitten in dezelfde dynamiek
• Je nachtrust en energie blijven verslechteren
• Je lijf gaat signalen geven (vermoeidheid, hoofdpijn, spanning, overprikkeling, innerlijke onrust)
• Je blijft zoeken naar antwoorden buiten jezelf en je huis voelt nooit écht als jouw thuis
• Je verliest het vertrouwen in jezelf, je gevoel, je intuïtie terwijl dat gevoel jou juist probeert te helpen.